Hallo Helene, herinner jij je nog kom aan Helene, herinner het je toch
Hoe wij destijds met zijn beiden uren liepen
Door de groengrasse weide oh hoe zalig was het toen
Ach ach Helene, hoe vreemd lijkt het me nou
Maar toen Helene toen brandde ik voor jou en ik weet nog zo hoe ik dichtte
Hele stapels amourabele gedichten zo hard roerend en zo groen

Jij dacht dat liefde slechts rozengeur en manenschijn
Altijd minnend samen zijn en anders niks was
Ik dacht dat liefde een zonder zorgen vlinderspel
Grote mensen kinderspel in een mix glas en anders niks was
't Was altijd zondag en altijd stralend weer
En nooit een ondag, al goot de regen neer
Jij was mijn alles mijn ene, jij mijn stralende charmante helene
Gracieus vanaf je kruin tot je tenen en alles wou ik voor je doen

Maar toen Helene daar had je het gebrom jij nam de benen
Ik weet niet meer waarom geen droeve dompe verhalen
Geen bizarre televisiejournalen zijn zo triest als ik toen was

En nou Helene nou zie ik je dan weer hoe is 't Helene
En hoe is 't met meneer en heb je dochters of zonen
En een flat om lekker krap in te wonen en zit je nogal goed bij kas

Wetend dat liefde geen rozengeur en manenschijn
Altijd minnend samen zijn zonder meer is
Speel ik bescheiden mijn kleine grote mensenspel
Wat helaas geen vlinderspel en te lieflijk zonder meer is

Wel aan Helene het beste dan maar weer, tot ziens Helene
En de groeten aan meneer en als je dagen verschralen
Vlucht dan nooit in televisiejournalen
Maar probeer het lied naar boven te halen van ons eerste groene gras