Heel vroeg in de morgen dan kraaien de hanen
en komen de mieren massaal uit hun nest.
Ze spoeden zich over de paden en lanen,
ze rennen naar oost en naar west.
Ze zoeken naar zielige rupsjes en torren,
die bijten ze dood en dan gaan ze sjorren.
Ze slepen de buit naar hun nest.

De mieren zijn griezels en rare fanaten,
ze hebben de kolder altijd in hun kop.
Soms voeren ze oorlog met echte soldaten.
Die geven een knauw en een schop.
Hun legers die kennen geen god of geboden,
ze moorden er lustig op los en de doden,
die eten ze smakelijk op.

De mieren, ze zullen hun straf niet ontlopen,
want eens dooft de zon en de hemel wordt grijs.
De poolwind blaast dood en verderf door de hopen,
de wateren stollen tot ijs.
Dan bidden de mieren: ‘Help ons uit de nesten!
Wij hongeren, iedereen raakt buiten westen!
Voorzie ons van drank en van spijs!’

Dit smartelijk lied zal hun burchten ontstijgen,
totdat in het donker de volkeren zwijgen.