Een herfstspin bezig mijn  toiletraam dicht te rijgen
Het dempt het straatrumoer
Het najaar tintelt op de kinderarm
Het zal drie, vier graden zijn. Het schemert
Vaag waait de geur van open haarden aan
Hout met hars en dennennaalden

Jeugd  joelt als van ver
Haast om op honk te komen
Ik decodeer hun bal
Ovaal van leer, past in een jongenshand 
Zij moeten kastisch spelen
Daardoor kom ik aan slag

De avond suist
De opgewonden kreten van hen 
Die ooit aan kinderziektes leden
Hun namen staan niet meer in de verjaarskalenders
Mijn snelheid toen was niet te meten
Het was kouder met nog veel meer schemering 
Het thuishonk was mijn grootste vreugde
Die in zacht lantaarnlicht verloren ging
Waarna ik mij naar huis begaf
Het beeld vervaagt, het web is af