Moest een schaap een tongzoen geven, 't bleek een hele ouwe ooi
Ze keek me aan met gele ogen, in haar schaapskop lang niet mooi
Wie was daartoe mijn opdrachtgever
Een tongzoen dus, het was voor straf
Perste mijn tong tussen haar lippen, en toen stond ik zelf paf
Want langs de gele schapentanden, in het speekselrijk hol
Stuitte mijn tong toen op de hare, en proefde scherp de smaak van wol
't Was zuiver scheerwol die ik proefde, dat herkende ik meteen
Een kwaliteitsprodukt geen namaak, ik raakte door het dolle heen
Een wolmerk had ze niet van node, de ooi die bracht me in een roes
Ik leerde rammen te benijden, de herder en zijn schapendoes
Dus we sloegen aan het paren, de vlokken stoven in het rond
Dankte God dat ik na jaren de ware liefde eindelijk vond
Wat eens begon als plicht, als opdracht
Werd een hartstocht in een keer
Wie eenmaal neemt een schaap te grazen, die wil nooit iets anders meer
Beheheh


(c) Hans Dorrestijn