Ik zit in een vrijstaande woning
Dus last van de buren: dat niet
Het is hier wel heel erge veel stiller
Dan dat huis dat ik onlangs verliet

In de avond hoor ik het kraken
Van een balk, het dak of een plint
Ik huiver want het benadruk
Dat ik geen rust of vrede meer vindt

Het keukenraam staat op het haakje
Er komt wat lucht door een kier
De haak en het oog in elke windvlaag 
Knarst als een roestig scharnier

Het is of het raam met me meelijdt
Het jammert, het zucht en het klaagt
Als wanneer straks een fietser voorbijrijdt
Die door wanhoop voort wordt gejaagd 

Zijn verhaal vertelt de dynamo
Als de fietser in ’t donker passeert
Je hoort aan die droevige klaagzang
In wat voor stemming de fietser verkeert

Die jongen komt van zijn geliefde
Maar ze was voor een ander gezwicht
Het is uit en hij fietst door het duister
Zijn koplamp geeft bijna geen licht

Wel huilt en jankt zijn dynamo
Dat hij geen kant meer op kan
Maar het van wanhoop niet uitschreeuwt
En zijn tranen verbijt als een man

Het gejank sterft weg in de verte
Zoals alles en alles verdwijnt
Liefde, geluk, maar ook wanhoop
Zelfs die gaat voorbij naar het schijnt

Eens zal zijn rijwiel verroest zijn
Het oud roest wordt door niemand gekocht
Eens raakt de fietser vergeten
Die voorlaatst zijn geliefde bezocht