Dar havert mal wedder en Tanker up Sand.
Rundrum deckt dat Rohöl de See,
un jümmer mehr Smeer flütt to Lee ut de Wand,
bruun-swart, as de Ogen von'tReh.
Vör't Schipp kümmt en Stockentenwaart nich mehr flott.
In Smeer swümmt de Seevagel slecht,
he paddelt sich neger un neger an Gott,
he hett de letzt Ölung ja weg.
Hebbn wi nich lehrt,
siet dat wi borrn:
Keen dar good smeert,
ward ok good fahrn!
De Segen von baven is blanke Chemie
un kummt ut en Hubschruuvmaschin.
As letztet Geschenk von uns düütsch Industrie
kann Regen recht segensriek sien.
De Teppich swümmt breed up de Doggerbank to,
ward breder up't Wellengewöhl.
De Wind geiht to Roh, un de Fischers sünd froh:
Se fangen Sardinen in Öl!
Hebbn wi nich lehrt,
siet dat wi borrn:
Keen dar good smeert,
ward ok good fahrn!