Er was eens een man die niet meer kon wenen
Zijn tranenstroom die stond reeds jarenlang droog
Spijts de ellende die zich rondom hem afspeelde
Kon hij niet meer wenen, er was niets dat hem tot tranen bewoog

Als kind kon hij nog wel zoals iedere kleine
Maar op een gegeven moment was 't er mee gedaan
Hij kon niet meer wenen, grienen, snikken of huilen
Wat  ook mocht gebeuren er kwam nooit een traan

Ja, het was de man, de man, de man  die niet kon wenen
Het was de man, de man die alles fantastisch vond
Ja, een man, een man, een man die niet meer kon wenen
Het was de man voor wie geen enkele emotie bestond

Hij groeide op en stortte zich in de zaken
Hij ging dra failliet maar hij trok het zich niet aan
Zijn  vrouw werd overreden op hun trouwdag
Zijn hond liet hem in de steek maar nooit blonk er één traan

Hij had een frituur waarvan de klanten wegbleven
Hij maakte een film die nooit of nooit werd vertoond
Hij schreef een roman die nooit werd uitgegeven
Zijn toneelstuk werd door de kritiek weggehoond

Hij werd gemobilisseerd tijdens de oorlog
Hij kreeg gonorrhea en verloor zijn linkerhand
En ook bij zijn thuiskomst kon hij niet wenen
Toen hij constateerde dat zijn huis was afgebrand

Ja, het was de man, de man, de man  die niet kon wenen
Hij was de man, de man die alles fantastisch vond
Ja, de man, de man, de man die niet kon wenen
Ja, de man voor wie geen enkele emotie bestond

Tenslotte werd hij in een inrichting opgesloten
Hij werd onderworpen aan één speciale kuur
maar artsen en psychiaters ... ja, zelfs theologen
wisten geen raad met dit emotieloos creatuur

Maar op  een dag gebeurde het mirakel
Koningin Fabiola bracht een bezoek aan de kliniek
De man was onder de indeuk van dit spektakel
Hij voelde zich plots onzeker, ja hij was ziek

En toen Hare Majesteit hem lachend aansprak
Was hij plots ten prooi aan een onbedwingbare macht
Tranenmassa's stroomden plots uit zijn ogen
Naar dit moment had jarenlang gesnakt

Ja, het was de man, de man, de man  die niet kon wenen
Hij was de man, de man die alles fantastisch vond
Ja, ja, de man, de man, de man die niet kon wenen
Ja, de man voor wie geen enkele emotie bestond

Hij huilde gedurende veertig dagen en veertig nachten
Alle zulte tranen, jarenlang opgespaard
Vormden als het ware een rivier van diepe treurnis
Het ging met overstromingen gepaard

En de eenenveertigste dag kwam dan plots het einde
Aan de door tranenvloed ontstane watersnood
Hij had zijn laatste traan nog maar net weggeplonken
Of hij begon te dehydreren en ging zachtjes dood

Ja, het was de man, de man, de man  die niet meer kon wenen
Hij was de man, de man die alles fantastisch vond
Hij is uit dit aardse tranendal verdwenen
Naar een plaats waar een man nog mag huilen op tijd en stond
Ja naar een plaats waar een man nog mag huilen op tijd en stond