Oh Zo droevig is deze wereld als je in eenzaamheid leeft
Je betekent niets als niemand om je geeft

Edward stond voor de spiegel, 
een gehuurde smoking aan
Nerveus zijn haren te kammen, 
Sinds jaren was hij niet meer uitgegaan
Hij had zich gewend tot een huwelijks bureau
Voor een amoureus rendez-vous
Hij had altijd achter 't net gevist
Veertig jaar en het alleen zijn moe

Droevig is deze wereld als je in eenzaamheid leeft
Je betekent niets als niemand om je geeft

Een rode anjer op zijn vest 
En zij een witte chrysant
Dat was het teken van afspraak
Om mekaar te herkennen in het restaurant
Edward wachtte een uur
Hij at tenslotte alleen
Hij liet het zich toch goed smaken
Rekende af en hij verdween

Hoe droevig is deze wereld als je in eenzaamheid leeft
Je betekent niets als niemand om je geeft

Op de bodem van een havendok ligt Edward zo dood
Op de spiegel van het watervlak drijft een anjer zo rood
In het restaurant zit een dame heel alleen in feestgewaad
Een witte chrysant in haar hand
Ze is mooi maar een beetje te laat

Droevig is deze wereld als je in eenzaamheid leeft
Je betekent niets als niemand om je geeft
Droevig is deze wereld als je in eenzaamheid leeft
Je betekent niets als niemand 
Oh niemand om je geeft