Wij spelen nooit voor een lege straat
Voor onze fanfare komt niemand te laat
Met onze groene kostuums en kepies
Al zeg ik het zelf, ze staan ons niet mis

Mijn tuba kronkelt als een slang
Rond mijn borst hou ik hem in bedwang
Hij schittert als goud, 't is een spiegel die blinkt
En als ik kijk zie ik mijn kop erin

Ik loop achteraan op de laatste rij
Ik blaas als een gek op die tuba van mij
Trompetten die schallen en trommels die slaan
Kijk uit, de fanfare komt eraan

De majoretten huppelen in cadans
Vooraan loopt de mooiste, dat vind ik althans
Haar naam is Nadège en zij steelt de show
De andere meisjes lusten haar rauw

Maar mij doet ze denken aan een godin
Een sprookjesprinses, een zeemeermin
Haar minirok is als een rode lap
Ik zie haar broekje bij elke stap

Achterwaartse brug...salto..snelle draai
Een stapje opzij...allesmet een smile..
Ze gooit haar stok met een brede boog..
Vangt hem weer op met haar knieën omhoog

Je bent mooi als een fee, een beautyqueen
Een ster van teevee of een magazine
Dat stond in een brief, dat schreef ik haar ooit
Maar ik stuurde hem niet, zij las het nooit
Want er is een probleem, een beroepsmilitair
Met een echt uniform en een vaste carrière
Hij doet zijn dienst in de kazerne vlakbij
Men zegt dat Nadège met hem vrijt

Zo'n uniform had mijn leven gekleurd
Maar ze moesten mij niet, ze hebben mij afgekeurd
Omdat er iets mis is in mijn hersenpan
Zien Nadège en het land mij niet staan

Maar in mijn dromen ben ik generaal
Met sterren en strepen en ogen van staal
Dan loop ik aan het hoofd van het défilé
En Nadège is fier, ik ben haar fiancé

Maar als mijn bomma mij wekt
Dan ben ik weer die simpele gek
Die sul die geen vrienden heeft
Die de straten en de stoep schoonveegt

Zelfs de kinderen lachen met mij
Ze kunnen de pot op en Nadège erbij
Wat denkt ze wel, die stomme majorette
Het trekt op geen bal, heel haar kloteballet

Ik speel valse noten, ik ga het verknallen
Totdat Nadège haar stok laat vallen
Die stomme trut die mij niet ziet staan
Heel die flutfanfare wens ik naar de maan