Czowiek to taki zwyky czowiek:
Jak pierwszy czowiek drugi czowiek.
Rnimy si jedynie tak bardzo podobnie
I przepadamy jak kamienie w wod.
Kto potem nas wyawia - kto cenny ocenia
Ile w nas wody pynie a ile kamienia.
Od trzeciorzdu ju tak rzdujemy
Adni mapy i wadzy. Wojny i pokoju.
A do ostatka swoich cech yjemy.
I dowiadczeni w cyfrach i wymiarach
Figurujemy w kalkulacji wiata.
Bo czowiek to jest zwyky czowiek:
Jak pierwszy czowiek drugi czowiek.
Jeden za drugim. Krok za krokiem.
Z wyrokiem czasu praw i nocy.
Tak samo: przedtem teraz potem.