Aan de rand van de beschaving
Denk ik aan jou
Op de rand van de verslaving
Vanuit de diepten
Vol van hoop en vol vertrouwen
Denk ik aan jou
En als je thuiskomt
Zal ik nog wat opwarmen voor jou
De samenleving geeft je kansen
Die moet je grijpen
Wat zal er later van je worden
Na de verslaving.

Tot ons spreekt de zon,
Tot ons spreekt de zon,
Hij denkt aan jou en soms aan mij,
Hij denkt aan jou en soms aan mij.
Tot ons spreekt, de zon,
Tot ons spreekt, de zon.

In de balzaal wou ik praten
Over mijn toekomst
Want mijn toekomst is onzeker
En hoe moet het verder
Ik vond iemand die mij vertrouwde
Een blonde jongen
Hij werkte in een kapsalon
Hij kwam in vrede
Hij zei ga nu toch eens in bad
En was je vuile haren
En vraag vergeving aan jezelf
Dan wordt je ziel weer zuiver.

Tot ons spreekt de zon,
Tot ons spreekt de zon,
Hij denkt aan jou en soms aan mij,
Hij denkt aan jou en soms aan mij.
Tot ons spreekt, de zon,
Tot ons spreekt, de zon.
Hij denkt aan jou en soms aan mij,
Hij denkt aan jou en soms aan mij.

Hier aan de rand van de beschaving,
 Keek ik naar jou,

 En keek naar jou,

Ik denk aan jou,
En soms aan mij,

 Denk ik aan jou.