Kom vrienden, kom, en spits de oren
en laat je door het spel bekoren
van Han, geboren panfluitist,
die panfluit floot van wieg tot kist.

Als lid der zeeverkennerij
panfloot hij taptoe en reveille.
En toen hij opgroeide tot man
floot hij nog heftiger de pan.

En vroeg men naar dit zwoel geluid:
het is Han die op de panfluit fluit.

Hij kreeg een baantje bij de trein,
vond het heerlijk conducteur te zijn,
want als men op vertrekken stond,
bracht hij de panfluit naar de mond.

Op zaterdagen was hij vrij,
dan floot hij er een wedstrijd bij.
En als hij een overtreding zag,
dan panfloot hij uit alle macht.

En vroeg men naar dit snerp geluid:
het is Han die op de panfluit fluit.

De tijd heeft hem ook niet gespaard:
al panfluitend werd hij bejaard.
Hij kwam in rusthuis Avondrood en
heeft daar nog dagelijks pangefloten.

Toen hij stierf, werd op zijn stenen bed
een koperen panfluit neergezet.
Daar ziet men vaak bij volle maan
een vage schim in het maanlicht staan.

En vraagt men naar dit ijl geluid:
het is Han die op de panfluit fluit.