’t Is alwee lang geleden, eigenlijk te lang
Die dagen mee ons tweeën
Brabant, Amsterdam
En iedereen die zei me
Die zo weer geaon
Die blijft mer efkes bij oe
Begint er mer nie aan

Mer d’r viel niks te beginnen
En d’r viel niks aan te doen
Ik was vuur en vlam van binnen
Ik verloor m’n goei fatsoen
Alles wat ik wou, zag ik ineens in jou
Wa kan er toch gebeuren
In ‘ne flits van d’n tijd
Da raak ik nooit meer kwijt
Da raak ik nooit meer kwijt

Soms stunde vur m’n deur
Zomaar, midden in de nacht
“Mag ik hier komen slaopen”
“Ja, wa hadde dan gedacht”
‘k Wist nie waor ik ’t moest zuuken
Da had ik nie verwacht
Mer gij draaide’oe eigen um
En ik lag wakker, hul de nacht

Mer d’r viel niks te beginnen
En d’r viel niks aan te doen
Ik was vuur en vlam van binnen
Ik verloor m’n goei fatsoen
Alles wat ik wou, zag ik ineens in jou
Wa kan er toch gebeuren
In ‘ne flits van d’n tijd
Da raak ik nooit meer kwijt
Da raak ik nooit meer kwijt

Gij bent niet gebleven
Schiphol, Canada
IK heb jou nog geschreven
Mer ik kom nie achterna    
   
Da raak ik nooit meer kwijt
Da raak ik nooit meer kwijt
Da raak ik nooit meer kwijt