Ze haalt z'n kleren uit de kast
stapels bloezen op 't bed
wit bij wit, netjes opgetast
ze hee z'n schoenen
bij 't nachtkastje gezet
ze weet nog nie wa da ze'r mee wil
wa ze weggeeft of bewaart
z'n beste pak en zijnen bril
en dan ineens, zie ze'm zo weer staan
en ze zee

noem me nog 'ne keer Marie
noem me nog 'ne keer Marie

de koffietafel hee ze al betaald
en de dankbetuigingen verstuurd
't foto-album vur d'n dag gehaald
en ze bladert mee de kinderen
en mee de buurt
'hier waren we 'nen dag naor de zee
gelachen da we ha'n
ik moes ineens zo naor de wc
en ik heb 't haost in m'n broek gedaon'
en ze bladert weiter, 50 jaar getrouwd
"da hebben we toch mooi gehaald"
ze hee't 'm nooit gezeed
hoeveul ze van 'm houdt
da werd in vur mekare zorgen vertaald

noem me nog 'ne keer Marie
noem me nog 'ne keer Marie

de leste jaoren, da ze samen waren
waar't zo hendig nie
en ze was haost vergeten
wa ze zelf wilde eten
mer klagen of zoiets, da nie
en ze weet't wel
't bezoek da wordt al minder
de telefoon blijft langer stil
mer ze zee, da't er da nie zoveul hindert
"nou kan ik ook 's doen wa da'k zelf wil"

noem me nog 'ne keer Marie
noem me nog 'ne keer Marie