Zondag laatstleden toen ik ’s avonds laat
Nog even sigaretten wilde kopen
Hier om ’t hoekje in de automaat
Ben ik voor ’t eerst in twintig jaar gaan lopen
De maan dreef door de bomen van de laan
En ik hoorde op de stoep mijn eigen voeten
En toen ik weer mijn huis in wou gaan
Kwam er een man langs die geloof ik groette
Ik kreeg een beetje kippenvel
Ik voelde iets nieuws
En dat was heerlijk
Verdomme, dacht ik
Eerlijk 
Meneer Yamani, dank je wel 

Dit heet een magere tijd van ongemak
Maar sinds ik gisteravond na het eten
Hiernaast moest vragen om een vuilniszak
Weet ik opeens ook hoe mijn buren heten
En ’s morgens toen ik m’n koffie drinken kon
In die antieke wachtkamer vol franje 
Die ze nog hebben op ’t centraal station 
Dacht ik goddank, dit jaar is niet naar Spanje
Straks geen betonnen rothotel
Maar in m’n eigen tuintje spitten
IK zie ’t echt wel zitten
Meneer Yamani, dank je wel

Die boycot blijft een misselijke daad
Maar morgen bij een potje monopolie
Gun ik m’n zoon opeens de Kalverstraat 
En als ‘ie wint denk ik echt niet aan jouw olie 
Kaarsen geven toch zo’n aardig licht
Ik heb ontdekt dat dan de harde lijnen
Langzaam verdwijnen in ’t gezicht
En dat er dan in oogjes lichtjes schijnen
Dat miste ik in ons bestel
Iets liefs in de gewoonste dingen
En daarom kan ik zingen
Meneer Yamani, dank je wel