[Verse 1]
Toen je wegging was ik nergens en ik dacht: hoe kom ik ergens,
'k spring   van de hoogste kerktoren af.
Ik liep maar wat te lijden en kon niets meer onderscheiden,
'k was nergens toe in staat, gewoonweg maf.
Toen kreeg ik eind'lijk wroeging, wou niet meer steeds de kroeg in
zitten treuren om de dagen van voorheen.
 
[Chorus]
Ik dacht: wat helpen zorgen, denk dan liever aan morgen?
Ik kom d'er alweer aardig over - [Interlude] heen.
 

[Verse 2]
Ik heb voor je gekropen en m'n tranen laten lopen,
jij zat maar kil te kijken op je troon.
Gedroeg je als een vrek, 'k zeg: 't is achteraf te gek, zeg,
nooit kreeg ik 's wat tederheid als loon.
Ik wil niet overdrijven maar van al de lieve lijven
bestond voor mij slechts dat van jou alleen.
 
[Chorus]
Maar nu ben ik doorkneder, ik zie het weer wat breder.
Ik kom d'er alweer aardig over - [Interlude] heen.
 
 
[Verse 3]
Ik kreeg het zwaar te verduren, want ik pikte al je kuren;
ik dacht: ik hoor toch hoe dan ook bij haar.
Maar wat ik ook probeerde, 't was altijd 't verkeerde,
ik werd voor jou toch nooit de man van 't jaar.
En toen ineens, toen dacht ik: stop, dit, idioot, dit kan niet kloppen,
als 't zo moet, dan maar liever alleen.
 
[Chorus]
Het is niet te geloven, ik heb het lek nu boven,
ik kom d'er alweer aardig over - [Interlude] heen.
 
 
[Verse 4]
Leek of het lot me hoorde want waar ik me vertoonde
dacht ik altijd aan hoe het er was met jou.
Ik zat maar wat te kniezen, dacht: hoe kon ik haar verliezen,
ik interesseer me nooit meer voor een vrouw.
Maar met mijn nieuwe lieve meisje zing ik weer een ander wijsje,
want zoals zij is er beslist maar één.
 
[End-Chorus]
Die geef ik niet zo vlug op en jij kan nou mijn rug op,
nou ben ik der weer aardig overheen.
Die komt me nou eens wel toe, loop jij maar naar de hel toe,
nou, ben ik der weer aardig overheen.
ja, ik ben der weer aardig overheen.