Bij de fanmail van vanmorgen was een brief uit Overschie
Van een dame die schreef: Toe, Frans, maak nog eens zo’n potpourri
Als ik naar jouw liedjes luister is dat nooit een tijdverlies
Maar ik hou toch het allermeeste van die leuke potpourri’s
Nou vind ik dat zelf toevallig ook m’n sterkste repertoire
Daar komt bij ik doe die nummers op de kop af twintig jaar
En toen dacht ik, zou ’t geen vondst zijn als ik dit jubileum vier
Met een keus uit twintig jaren geestig potpourriplezier
1960, 61 het decor een huwelijksfeest
Bij het geluid van een piano klinkt een jonge stem bedeesd:

En omdatteme toffe jongens zijn dat willen we weten
Daarom komen wij, daarom komen wij  
En omdatteme toffe jongens zijn dat willen we weten
Daarom komen wij, daarom komen wij  overal

En Hoeperdepoep zat op de stoep
Kom laten we vrolijk wezen
Hoeperdepoep zat op de stoep
Kom laten we vrolijk zijn

’t Succes was onmiskenbaar en ’t werkte keer op keer
Toch was ik nog niet tevreden, want ik dacht: ik kan veel meer
Op een nacht, ik kon niet slapen, in mij broeide het enorm
Vond ik plotseling die unieke nieuwe artistieke vorm   
Met een andere tekst herscheppen van een oude melodie
In een roes van inspiratie schreef ik m’n eerste potpourri 
Volde elke nieuwe stroming en wist altijd weer iets geks
En één van mijn topsuccessen was die medley over seks

Neuken, neuken – allemaal
Neuken, neuken, neuken wil elke man
En het leuke is dat dat nu ook kan
We hadden alleen condomen
Maar nou is de pil gekomen
Hoera, hoezee, al een maand of twee
Presenteer ik hem bij de thee

Vader houdt niet meer  van echte poezen
Van echte poezen, van echte poezen
Hij haalt ze liever bij Beate Uhse   
In de Kalverstraat 
Hij zegt die van Beate geven stukken minder last
En die originele zitten veel te veel te veel aan vast 
Vader houdt niet meer  van echte poezen
Hij is gek op surrogaat

Hé, Piet, ga es opzij, 
Dan kan ik beter bij
De tieten van Margeet
Mijn god wat is het heet
Wie zit er aan m’n been
O, dat is ome Leen
Die doet ook mee aan de groepsseks

Laat mij es effe, Bart
Wij schreeuwt er hier zo hard
O jeetje, dat is Saar
Dan komt ze zeker klaar
Wat is dat voor een kont
O, die is van de hond
Die doet ook mee aan de groepsseks

Na die dolle jaren zestig met de nadruk op taboes
Zijn de zeventiger jaren als de kater na de roes
’t Was gedaan met flower power, want dat was ineens naïef
En de softdrugs werden harddrugs het gedrag werd agressief
‘k Voelde mij weer erg betrokken en met nieuwe energie
Zong ik voor enthousiaste zalen mijn agressiepotpourri


Sla d’r op met z’n allen
Geef ‘m een schop voor z’n ballen
Je bent maar een keer jong
Het is leuker dan het buurthuis of de Zevensprong       
En niet zo slap, breek z’n kiezen
Geef ‘m trap in z’n liezen
Als je veertig bent, dan ben je zelf die man
Sla d’r op, zo hard je kan

O, was ik maar van moeder afgebleven
Dan had ze nooit m’n handjes afgekapt
Nu kan ik haar geen watje kou meer geven
Al heb ik laatst haarneus eruit gehapt

Bij ons hangt aan de keukendeur
De allernieuwste mitrailleur
Als m’n moeder herrie hoort op straat
Gooit ze daad’lijk met een handgranaat
Ze is jaloers op ome Henk
Die naar zijn werk gaat in een tank
Ze zei laatst tegen Jet
Ik lig pas rustig in m’n bed
Met zo’n moderne kernraket

O, die zeventiger jaren: Wat een afgang, wat een sof
Uitgezonderd voor mijn kunstvorm, want er was enorm veel stof
Met m’n Watergate-satire maakte ik geschiedenis
En dan mijn vervuilingsmedley die was ook bijzonder fris
Op die Jonestown-massazelfmoord schreef ik ook een parodie
En wie kent er niet m’n laatste politieke potpourri

Dries van Agt, Dries van Agt
Die is lang niet zo hard als u dacht
Hij ligt ’s avonds laat op z’n knieën terneer
En bidt dan: Ze lachen me uit, lieve Heer

Maar nou weet ik toevallig van God
Dries van Agt komt ‘m zwaar uit z’n strot
Of  hij nou moet bidden
Dat laat ik in ’t midden
Maar daar zit ie ook voor Piet Snot

Albeda 
‘k Val liever dood dan dat ik een gulden van m’n loon afsta
Albeda
Je hebt het recht niet om m’n topsalaris af te toppen
Albeda
Ik sla je kop nog van je donder
Dan heb ik je ook een keer getopt
En ben je afgetopt

En waarom zullen we treuren?
Want we hebben Van der Klaauw
’t Is om je te bescheuren
Zoals die vogel zich te pletter vliegt voor Louw
Waarom zullen we treuren?  
Ook al is het nog zo’n kluns
Hij doet het lang niet gek voor een debiele achterneef van Luns

Neelie Smit-Kroes
Komt binnenkort weer met hot news
D’r wordt druk over gepraat
Op Verkeer en Waterstaat
Want ze is een onecht kind van Sijtje Boes
Neelie Smit-Kroes
Trek eens een jurk aan van je moes
Dan krijg je vast nog veel meer leuke interviews

En wat moeten we nou met dit kabinet?
Ja daar pieker ik vaak over ’s nacht in bed
De zinnigste gedachte
Lijkt mij om ze te slachten
Maar dat schijnt weer niet te mogen van de wet
En stel dat het zou mogen van de wet
Het is net voldoende vlees voor één kroket
En mij zou die niet smaken
Ik zou d’r  van gaan braken
Dus spoelde ik ‘m dadelijk door ’t toilet

Geef mij maar J. Den Uyl
De Anneke Grönloh van Den Haag  
Geef mij maar J. Den Uyl
Die man die wil zo graag
Die Hongerende blik
En dat machteloos gepruil
Daar zijn we eindelijk van bevrijd
Als hij ’t kabinet weer leidt
 Geef mij maar J. Den Uyl
En die glimmende kale kop
Daar licht m’n beeldbuis zo van op
Geef mij maar J. Den Uyl

Twintig jaar ben ik nu bezig, ben aan potpourri’s verslaafd
En voortdurend bleef m’n lijfspreuk: leuk is goed, maar wel beschaafd
En nu ben ik pas begonnen aan een NAVO-potpourri
Over de modernisering van de kernkopindustrie
Dus je snapt dat wordt weer lachen. ’t is een reuzerijk terrein
Maar om ‘m goed te kunnen brengen, moet ik wel in leven zijn
 Dat heb ik Van Agt geschreven maar wat antwoordde die schat:
Beste Frans, Je kan ontploffen twintig jaar is meer dan zat