Het kwam als een schicht
En ik wist dit is mis
Maar die ijskoude stem sprak:
Zie je die kraaien op het dak
Van het stroomhuisje?
Ze kijken naar je.

Ze weten wie je bent
Ze weten wat je bent
En ze houden je vast
Tot het medicijn in je brein
Je laat vergeten wie ze zijn
Je mag niet mag weten wie ze zijn
Ze staan voor je deur
Ze staan voor je deur

Dag meneer Noorman hoe gaat het vanochtend met u?

Ze kent je naam
Hoe kent ze je naam?
Ze heeft dezelfde felgroene ogen
Als je ex die zogenaamd dacht
Dat de waarheid te veel voor je was

En je toen jaren heeft bedrogen
Ze heeft je jaren voorgelogen
Die groene ogen die alles van je af hebben gepakt
Vragen of je lekker hebt geslapen vannacht
Ze is een van hen
Ze is een van hen

Zeg meneer Noorman, ik merk dat u boos wordt op mij

Wat wil je van me?
Laat me met, laat me met rust
Wat wil je van me?
Laat me met rust

Ze is weggegaan, ze is weggegaan
Ze zei kom maar even tot rust en toen is ze gegaan
Maar je weet het heus wel, ze spelen een spel
Ze weten dat je veel te veel weet, ze putten je uit tot je breekt
Ze is terug, ze is terug

Ik moet dit vragen, Flip, denk je nog steeds aan de dood?

Waarom vraagt ze dit?
Waarom noemt ze je, noemt ze je Flip?
Ze zegt steeds meneer Noorman
Maar nu opeens, nu opeens Flip
Waarom begint ze over de dood?

De beste slacht
Is als het lam het niet verwacht
Als je eerst zijn vertrouwen wint
Daarom noemt ze me Flip

Maar ze willen je dood

Wat zit er in die spuit?
Laat me met rust
Blijf van me af
Wat zit er in die spuit?
Blijf van me, blijf van me, blijf van me af

Meneer Noorman, hier wordt u wat rustiger van