Een meisje heeft de vogel in haar handen meegenomen
Ze zag dat hij nog leefde, ze voelt z'n bange hart
Ze warmt hem met haar adem en onttrekt hem aan de cirkel
Van dood en eeuwig leven, menselijk verward

November komt met kou en met de eerste wrede dagen
De vorst zonder genade komt z'n eerste ronde doen
De zon verwarmt vergeefs de laatste doodgevroren bloemen
Bleek en rood verschijnt hij 's morgens in de schorpioen

Onder de grond houdt de aarde al haar adem in
Verzamelt alles voor het nieuwe begin

Maar de vogel zit alleen achter tralies voor het venster
De regen van april trommelt ijzig op de ruit
En er zijn nog lang geen zwaluwen verschenen in de hemel
De koude wind jaagt de wolken voor zich uit

Buiten is de stilte, de dode witte wereld
Binnen zit het meisje met de vogel in haar hand
Buiten gaan de kinderen rond met lichtjes in de schemer
De vogel droomt van zon en van een ver en zuidelijk land