Er gaat een aarzeling uit van dit
zonderlinge landschap,
een blik over de schouder,
een zekere verwantschap
met het achterland waar ooit
de wijn verzuurde in het vat
en waar geen enkel lied meer klonk
omdat het volk de tering had.

Ik aarzel bij de aanblik
van een wagenwiel hoog op een paal
ooit voor mening oude dief
het helse voorportaal
dit wankele hoge evenwicht,
waaronder rechters grinnikten
en goed hun handen wasten voor ze over
een verloren zoon beschikten.

En de man die je hier ziet staan
weet dat hij zwak is ten prooi aan
vrouwen en jenever
en de twijfels van het leven.
En de man die je hier ziet staan
vrienden vrouwen en jenever
weet dat hij zwak is ten prooi aan
de twijfels van het leven.

Ik aarzel op dit erf voor gegrom
en de geur van bedrog
driemaal kraait de haan,
een zeug met biggen aan de trog
de waakhond en de twijfelaar zijn
slechte vrienden van elkaar.
Ik sta en overweeg of ik toch
dit scheve huis zal binnengaan.

Dit is het huis van de Zwaan,
waar duiven de zolder bevolken
en vrouwen in de deur staan,
hier wordt een aarzeling uitgemolken,
hier hangen kleren uit het raam,
mannen pissen tegen de gevel,
hier, onder het uithangbord
van de Zwaan,
wordt de twijfel even verdreven.

En de man die je hier ziet staan
weet dat hij zwak is ten prooi aan
vrouwen en jenever
en de twijfels van het leven.
En de man die je hier ziet staan
vrienden vrouwen en jenever
weet dat hij zwak is ten prooi aan
de twijfels van het leven.