Ik zat binnen opgesloten in een veel te warme klas
En hoorde in de verte vragen wat een lijdend voorwerp was
Vingers schoten in de lucht, de mijne deed niet mee
Ik klapwiekte naar buiten, met de meeuwen mee naar zee

Ik landde in de duinen, ik rolde kopje naar het stand 
Ik holde langs de vloedlijn door het harde mulle zand
De zee die rook naar vrijheid, naar ver weg en nooit meer terug
Ik rende alsmaar sneller met de zeewind in mijn rug

Ik ben blijven rennen tot ik buiten adem was
Ik liet me languit vallen en schoot wakker in de klas
De bel die had geklonken. ’t Was tijd voor ’t speelkwartier
De meester zei: “Naar buiten, wat doe jij nog langer hier”

“Ik blijf liever binnen” zei ik omdat ik  niet lekker was
“Ik vond je”, zei de meester, “al wat afwezig in de klas”
Ik zat binnen aan mijn tafel en ik voelde met mijn hand
Dat mijn broekzak vol zat met het allerfijnste zand  
Dat mijn broekzak vol zat met het allerfijnste zand  
Dat mijn broekzak vol zat met het allerfijnste zand