Ik heb zoveel aan jou gedacht.
Aan hoe het lot ons samenbracht.
Aan hoe je met je handen door mijn haren strijkt.
Aan de rimpels als je lacht.

Dankjewel mijn lieve meid (dankjewel mijn lieve meid).
Dat j’er nog altijd bent voor mij (dat j’er nog altijd bent voor mij).
Dat ik ’s morgens naast je wakker worden mag.
Ons geluk doorstaat de tijd.

Ik kijk naar jou, hoe mooi je bent en hoe je lacht.
Ik blijf bij jou, wat er ook gebeuren mag.
Ouder worden doet geen pijn want ik zie al hoe mooi je nog zal zijn, in de rimpels als je lacht.

Je vraagt of ik nog van je hou (je vraag of ik nog van je hou).
Of ik je ooit verlaten zou (of ik je ooit verlaten zou).
Dacht je dan dat ik veranderd ben misschien?
Nee we worden samen oud.

Ik kijk naar jou, hoe mooi je bent en hoe je lacht.
Ik blijf bij jou, wat er ook gebeuren mag.
Ouder worden doet geen pijn want ik zie al hoe mooi je nog zal zijn, in de rimpels als je lacht.

Oh ik weet je maakt je zorgen.
Je vraagt hoe moet het verder morgen?
Maar geloof me, dat je rustig slapen mag.
Ik vind je mooier, dag na dag.

Ik kijk naar jou, hoe mooi je bent en hoe je lacht.
Ik blijf bij jou, wat er ook gebeuren mag.
Ouder worden doet geen pijn want ik zie al hoe mooi je nog zal zijn, in de rimpels als je lacht.

Ik kijk naar jou, hoe mooi je bent en hoe je lacht.
Ik blijf bij jou, wat er ook gebeuren mag.
Ouder worden doet geen pijn want ik zie al hoe mooi je nog zal zijn, in de rimpels als je lacht.