De stad waar ik geboren ben 
stad van straten 
stad van steen 
ik ga er weg 
ik neem niets mee 
het huis is veel te groot 
voor mij alleen 
ik heb een lange tijd gewacht 
tot ik de woorden vinden zou 
een simpel lied zonder refrein 
het mag eenvoudig 
hoeft niet veel te zijn 
ik heb gezocht bij de rivier 
langs het zwarte water 
vond ik woorden 
vond ik de tranen op papier 
een lied voor alles om me heen 
voor de vrienden en de kinderen 
die ik krijgen zou 
maar ik vond geen lied voor jou 

Ik zei ik weet niet wat je vraagt 
jij zei ik weet niet hoe het heet 
ik zei je bent al weggegaan 
toen werd het winter in de stad van steen 
ze zeggen dat het oorlog wordt 
en dat de angst zijn klanten telt 
ik zie het kind in een soldaat 
gedood voor iemands god 
voor iemands geld 

ik heb gedroomd dat je hier lag
stervend in mijn armen 
bleke lippen in een vage droeve lach 
en om ons heen was alles stil 
toen hoorde ik een lied vreemd en eeuwenoud 
maar het was geen lied voor jou 

ik hoor de klokken van de nacht 
er blaft een hond tussen de flats 
een oude man sterft in zijn slaap 
een kind geboren in een ander bed 
terwijl de tranenstad nog sliep 
heb ik een lied voor jou gemaakt 
de woorden kwamen als vanzelf 
en toen het af was ben ik weggegaan 
weg uit deze stad 
nu ben ik ouder dan de zee 
ouder dan de sterren 
en alle dagen alle jaren zijn gelijk 
ik weet niet wat je van me vroeg 
maar ik weet dat het bestaat 
en dat je het wel vind 
dat is eigenlijk genoeg