In mien zuiktocht noar geluk, 
loop ik deurgaans aalweg stuk
op de simpele vroag wel ik bin
dat wat ik ooit kreeg 
is ainzoam en leeg 
en is 't zulfde 
as wat ik ook nooit geven kin

'k Heb ellend mor n gevuil van mislukking en ellende
dat onbestemde deurgoan en gemis
'n verlangen noar 'n thoes, 'n poar waarme zaachte aarms
mor 'k wait gainains wat nou aiglieks laifde is

Dus run ik deur deur deur 
tot 't paradies, 
wat te laanger ik blief run'n
 vuil ik ook gain konsekwenties
toch blief ik strunen, strunen, strunen 
noar iets wat mie bindt, 
want ik bin altied op zuik 
noar wat ik toch nooit vind

Ik bin 'n overlever, 
ik leef van stee noar stee
de draank misvormt mien leven 
zodat ik mien verleden vergeet

Tussen onbegrip van mensen 
en gain wait van holden van
mien verweer as 'n kadde in 't naauw
'k hol mie vast aan de gedachte 
dat ik ooit mien rust nog krieg 
want mien wegen laaiden mie 
aaltied aargens noar tou!

Dus run ik deur deur deur 
tot 't paradies, 
wat te laanger ik blief run'n 
vuil ik ook gain konsekwenties
toch blief ik strunen, strunen, strunen 
noar iets wat mie bindt, 
want ik bin altied op zuik 
noar wat ik toch nooit 
strunen, strunen, strunen
strunen, strunen, strunen
want ik bin altied op zuik