geen hoge bomen voor de deur
de planken vloeren kraken
het hout is donkerbruin van kleur
wit en licht zijn schaarse zaken
ik heb me op details verheugd
een bekende vlek op het behang
sporen uit een verre jeugd
de klank van stappen in de gang

in lege kamers wil ik zoeken 
naar wat ik vergeten was
in het stof dat ligt in hoeken
in de kasten, achter glas

Molenbeekstraat
Molenbeekstraat
ik herinner het mij 

hier ben ik op een dag geboren
zette ik mijn eerste stap
drukte ik mijn eerste sporen
in de kamers op de trap
beelden die ik was verloren
en in dit lege huis weer vind
ik kan zelfs het lachen horen
van een moeder met haar kind

met mijn voetjes op de glijders
van de stofzuiger als paard
trekt zij mij een stoere rijder
rond de tafel langs de haard

Molenbeekstraat
Molenbeekstraat
ik herinner het mij

hier lag ik met een spichtig meisje
een wipneus en ze speelde fluit
steeds op bed hetzelfde wijsje
onder een beslagen ruit
ik kijk erdoor hij is gebroken
als veel wat teer en kwetsbaar was
en zie ons zo, nog pas ontloken,
maar nu gerimpeld achter glas

morgen woont hier iemand anders
weet geen mens meer iets van ons
nieuw behang tegen de wanden
nieuwe verf op de plafonds

Molenbeekstraat
Molenbeekstraat
ik herinner het mij