Uw vader, lief kindje, zong zelfden of nooit.
Hij vond op zijn wegen geen bloemen gestrooid.
Ellende was alles wat de aarde hem bood!
Het leven, een worst'len voor 't karige brood.

Maar gij doet hem zingen gelijk hij't vermag:
tra la la la! tra la la la!
Voor u zou ik zingen den Godganschen dag:
tra la la la! tra la la la!

Veel beter voor u zal het leven niet zijn.
Geen zonneken lacht in die donkere mijn.
U wacht er het zelfde worst'len voor het brood.
Van achter de klompen beloert u de dood.

Toch zinge mijn jongen gelijk hij 't vermag:
tra la la la! tra la la la!
Hij zinge, kan 't wezen, den Godganschen dag:
tra la la la! tra la la la!