Wiegend op de wind waait daar het eerste bruine blad
Een kouwe miezer spettert kringen in de grachten
Wachten op de grijze grauwte die bezit neemt van de stad
Als straks de noorderwind z'n vaste hoek komt pachten
Machten die je niet bestrijdt omdat het hoort bij deze tijd
Die je niet vermijdt al uit je duizend jammerklachten
Scherend door de lucht vlucht snel de laatste vogel weg
Hij volgt het lokpoort van de zon en zoekt de pure warmtebron
Maar laat ons achter met een herfst die net begon
En overwon

Kraaien als een kolk verwaait een grijs getinte wolk
Troosteloze tolk van wat ons straks weer staat te wachten
Nijdig zwiept een tak vlak voor de stortbui zich ontlaadt
De lucht loopt leeg als een vergiet
De stad plengt tranen van verdriet
Betreurt de zomer die ons moederloos verliet
Adieu dan zon
De herfst begon
Adieu dan zon
De herfst begon