Twee oude mensen en de dingen die voorbij gaan 
Dat zijn de auto’s en de spijt 
De kinderen en de tijd 
Die nooit blijft stil staan, die nooit blijft stil staan 
Twee oude mensen, arm in arm 
De ene houdt de andere warm 
En in gedachten zijn ze versmolten tot een ziel 
En wat hun ook ontviel 
De dood kan wachten 

Twee oude mensen en de dingen die voorbij gaan 
Dat zijn de treinen en de haast 
De wind die altijd blaast 
En nooit blijft stil staan, die nooit blijft stil staan 
Twee oude mensen op een bank 
Een beetje krom, een beetje mank 
En steeds na achten 
Gaan ze hetzelfde straatje om 
En zeggen zwijgend: liefste kom 
De dood kan wachten 

En over straat waait er een krant 
Naar waar het nieuwe winkelcentrum wordt gebouwd 
Er is weer oorlog en weer brand 
Het nieuws is oud 

Twee oude mensen en de dingen die voorbij gaan 
Dat zijn de zomers en de wrok 
Het tikken van de klok 
Die nooit blijft stil staan, die nooit blijft stil staan 
Twee oude mensen, hand in hand 
Met diepe rimpels door de tand 
Des tijds geschreven 
Starend naar de overkant 
Hun ogen transparant 
Het is vergeven 
Twee oude mensen, hand in hand 
Op de drempel van het land 
Waar engelen zweven 
Samen in de wetenschap 
Het is minder dan een stap 
Daar is het leven