Er liep een speelman in de straat 
‘t Was midden mei en ‘t was al laat 
Toen ik ‘m hoorde fluiten 
Sloop ik heel stil naar buiten 
En voor ik wist wat ik toen dee 
Danste ik met ‘m mee 

Z’n wijsje klonk zo vederlicht 
Ik zong en deed m’n ogen dicht 
En dansend als een vlinder 
Liep ik van hier tot ginder 
Waar al die hoge bomen staan 
Achter de speelman aan 

Hij ging me voor op ‘t groene mos 
En in de schaduw van ‘t bos 
Vroeg hij: “Wil ik je leren 
Je ook m’n spel te leren” 
Ik knikte ja, en hij, terstond 
Kuste me op m’n mond 

Toen heeft ‘ie mij ‘t spel geleerd 
En meer nog dan ik had begeerd 
Hij stal de eerste snaren 
Die ik nog wou bewaren 
En pas in ‘t midden van de nacht 
Heeft hij me thuisgebracht 

Ik zei: “Tot ziens” en hij: “Misschien” 
Ik heb ‘m nooit terug gezien 
Nu speel ik als volleerde 
‘t Spel dat hij me leerde 
‘t Heeft alleen een and’re kleur 
Ik speel ‘t in mineur