hier leefde vrouger volk dat met de grond vergruide 
nog niet ontworteld deur genaodeloos beton 
hier stun de juttepeer die veulbelov’nd bluide 
en hung de kruud’nlucht van heui dat men er won 

je heurd’n ‘s mörg’ns al de karre van de bakker 
het mansvolk stun al vroug te vruit’n in het zaand 
en damp’nd gung’n zwaore peerd’n over d’ akker 
in ‘t ôlle laand 

hier luip de landweg nog twei deipe karrespoor’n 
de haaide gluide en de rôgge wör as gôld 
hier trok het alledaogse leev’n stug zien voor’n 
en muik met hölp van zun en wind gezicht’n ôld 

d’r waas gien haost gien achterstand of veursprong 
de reeg’n in de haarfst die kwam van hogerhaand 
de meênsk’n waar’n nog verbond’n met heur oorsprong 
in ‘t ôlle laand 

hier zaat’n ‘s wintersaov’nds meênsk’n met ‘n kander 
bai ‘t smeul’nd heerdvuur nao het aov’ndmaol 
in opa’s ôld vertelsel over ‘t ein en aander 
daor sprak de stilte nog een dudelijke taol 

en as de vrouw in ‘t kraombed laag dan kwam de baoker 
het volk begruif zien dood’n in geduldig zaand 
de meênsk’n waar’n nog verbond’n met heur maoker 
in ‘t ôlle laand