Ooit sprak een koning tot zijn nar 
“Ik ben een beetje in de war 
Ik voel me katterig en down 
Laat me eens lachen, speel de clown 
En roep “O koning, u bent groot” 
Voor vijf dukaten en een brood 
En een brood” 

De nar had honger en besloot 
Te doen wat majesteit gebood 
Hij hield een grote spiegel op 
Vlak voor diens dikke varkenskop 
De koning staarde in het glas 
En zag zichzelf zoals hij was 
Zoals hij was 

De koning schrok en hij werd bleek 
En riep: “Wat is dit voor een streek 
Dit is schandalig en bizar 
Je bent een waardeloze nar 
En als je nou je kop niet houdt 
Maak ik jou vandaag nog koud 
Maak ik je koud” 

“Vergeef me sire, dat ik stoor 
Ik houd u slechts een spiegel voor 
Heb ik het werkelijk verknald 
Omdat het beeld u niet bevalt 
Ik vorm voor u toch geen gevaar 
U hebt de macht dus laat mij maar 
Dus laat mij” 

Maar de koning gromde in zijn baard 
En greep een scherp en blinkend zwaard 
Maar op ‘t moment dat hij hem stak 
Zag hij hoe ook de spiegel brak 
En dat hij niet die idioot 
Maar wel zichzelve had gedood