In m’n jeugd was ik een bleekneus, mager als een lat 
Dokter zei: “die moet naar zee, da’s beter dan de stad” 
Mam gaf mij een tas met kleren en een dikke kus 
En voor ik me kon verweren, ging ik met de bus 

Alle kinderen moesten zingen: “we gaan naar Zandvoort aan de zee” 
En nog meer van dat soort dingen, maar ik zong niet mee 
Een gebouw met grijze ramen, werd m’n nieuwe thuis 
Maar m’n keel zat vol met tranen, en ik wou naar huis 

Bleekneusje, met je stil verdriet 
Bijt maar op je tanden niemand die het ziet 
Bleekneusje, hoor je wat ik zeg 
Krijg maar bolle wangen, want dan mag je weg 

Pap met klonten, melk met vellen, lepels levertraan 
Lange nachten niet te tellen, vulden mijn bestaan 
Uren wandelen want dat moest je, netjes twee aan twee 
En in lange rijen douchen, met de zuster mee 

Toen mijn beurt kwam riep de zuster: “meisjes kom eens vlug 
Dit scharminkeltje heeft vleugels, kijk maar op haar rug” 
Oh ik voelde hoe ze lachten, ‘k stond daar naakt en klein 
Maar ik vloog al in gedachten weg van alle pijn 

Bleekneusje, met je stil verdriet bijt maar op je tanden niemand die het ziet 
Bleekneusje, hoor je wat ik zeg 
Als je vleugels groot zijn vlieg je lekker weg 

Als ik nu zo’n kleine bleekneus, op m’n weg ontmoet 
Zeg ik zachtjes: “‘t valt wel mee heus, later komt het goed 
Laat ze lachen, laat ze plagen nu wordt jij gepest 
Maar er komen andere dagen, dan lach jij het best” 

Bleekneusje, heb maar geen verdriet 
Jij wordt echt wel sterker, ook al zie je het niet 
Bleekneusje, hoor je wat ik zeg 
Hier heb jij m’n vleugels, vlieg maar lekker weg