Laat de sneeuw van de bergen smelten tot een brede rivier 
Laat het gaan door dorre velden naar het dorstige dier 
Naar het vluchtende kind naar wie doof is en blind 
Naar de vrouw in het zwart met het angstige hart 
Dat nooit een rustige plaats vindt 
Stroom, water stroom, stroom liefde stroom 

Laat de water de weide drenken waar het riet is geknakt 
Laat het gaan naar de verste grenzen waar de strijder verzwakt 
Waar de herderstaf breekt de bedelaar smeekt 
Naar wie zucht in de nacht wankelt en wacht 
Totdat de hemel spreekt 
Stroom, water stroom, stroom liefde stroom 

Laat de stroom van de berg zich storten op het barstende land 
Waar de kracht van de man verdort en waar de waarheid verbrandt 
Naar de vuist die zich balt tot dat Babylon valt 
En de trots van het land verkruimelt tot zand 
In een open hand 
Stroom, water stroom, stroom liefde stroom