De dag duurde lang; ik zat in een dip.
Er was geen uitkomst of hoop,
maar ik sprong ’s avonds op met de woorden: ‘Verhip,
ik ga fijn naar de bioscoop.’

De film die ik zag, zat vol met geweld,
met kreunende doden en bloed.
De boeven hun laatste uur was geteld -
het was een strijd tussen het kwaad en het goed.

Waar de dappere held op het filmdoek verscheen
met zijn revolver en een mitrailleur,
daar jammerden schurken en stierven meteen -
niet in zwart-wit, maar in kleur.

Vlak voor het eind was het karweitje gedaan
en werd de held door de schoonheid gezoend.
Ik riep ‘Bravo!’, was meer dan voldaan -
verzoend met het hele bestaan.