Hier in mijn straatje woont een ooievaar
die baby’s invliegt voor de hele stad.
Toen hij mijn twaalfde kind geleverd had
zei ik: ‘Kom even binnen, ooievaar

en drink met mij een lekker kopje thee.
Zeg, moet u horen, u brengt ieder jaar
zo’n hummel, maar dat wordt me nu te zwaar.
Twaalf monden voeden, heus, dat valt niet mee.

Bezorgt u eigenlijk ook andere dingen?
Een kilo bintjes of een boterkoek,
een voetbal, een computer of een boek,
een bosje hyacinten of seringen?’

‘Jazeker, buurman,’ zei de ooievaar,
‘ bij helder weer, op doordeweekse dagen,
vervoer ik alles wat de mensen vragen,
al is het nog zo groot en nog zo zwaar.’

De vogel dronk een laatste kopje thee,
voordat hij weer ging vliegen door de stad
en ik bestelde wat ik nodig had.
Hij bracht het in een draagtas voor me mee.

Nu koop ik alles bij de ooievaar:
een jas, een hoed, een plant, een hoogtezon,
een fax, een koelkast en een magnetron
en elke avond verse bief tartaar.

En mooie vrouwen heb ik al een stuk of zeven.
Wat prachtig als die vogel daarmee aan komt zweven.