De hele Willemstraat, die stond in rep en roer
Een ieder trok z'n zondagse pakkie aan
Ze moesten Manke Nelis, die 'm was gepiept
Met z'n allen netjes begraven gaan

Familieleden en een ieder die 'm had gekend
De loterijclub en het viscollege was present
Ome Gerrit die liep zwaaiend met z'n vrouw
Met een rooie das en verder in de rouw
Al de kraaien, zoals gewoonlijk, van geen neutje vies
Sloegen bij schele Dries eerst een paar taaie achter hun kies

En de buurvrouwen jammerden: "Sapperloot
Die arme Manke Nelis, zo in ene dood"
's Avonds toen was 'ie, volgens Daan
Nog goed en wel naar bed gegaan
En 's morgens is 'ie zo in ene dood opgestaan

Z'n vrouw werd door de hele buurt gecondoleerd
En riep: "Zo heit 'n mens nou altijd wat
Aan een kant is 't goed dat 'ie 'm is gecrepeerd
Zo'n lollig leven heb ik toch nooit gehad
Hij heit nog nooit een rooie spiet verdiend, want altijd was ik los
En zo krijg ik tenminste honderd gulden uit de dooie pos"
Eindelijk kwam de stoet voor, en men hees heel droog
Nelis buiten het raam, zo van vier hoog
Een ieder riep: "Opzij, hij is gemeen genoeg, subiet
Om boven op je test te springen, als 'ie er de kans voor ziet"
Toen de kist beneden was, werd 'ie heel net
Met blommen in het eerste rijtuig neergezet
En daarop stapte iedereen
In de rijtuigen meteen
En zo ging de stoet naar de begraafplaats heen

Maar in de Spaarndammerstraat werd eerst gestopt
Bij een kroeg, op voorstel van rooie Bart
Ze haalden Nelis netjes uit het rijtuig en
En zetten 'm zolang maar onder het biljart
Toen een partijtje stoten, en de hele rouwstoet, ziet
Zocht in de ouwekas vergetelheid voor hun verdriet

Toen 't hele soepie dronken was, riepen ze luid:
"Jongens, nou eerst Nelis wegbrengen, vooruit!"
zwaaiend stapte ieder in de bakkies, aangedaan
En ze zongen: "Dooie Nelis, die zal nooit verloren gaan"
Bij de begraafplaats gilde plotseling rooie Bart:
"Die dooie Nelis staat nog onder 't biljart
Jongens, ik ben er erg voor
We motte die snuiter halen, hoor
Want zonder Nelis gaat de voorstelling niet door"

Ze haalden Nelis netjes uit de kroeg vandaan
En ze reden in een gestrekte draf
Zingend en zwaaiend, net of het een bruiloft was
Dooie Manke Nelis naar zijn graf
Onder een dronkemansgespeech en ouwe katsgehuil
Viel ome Gerrit, met een plons, bij Nelis in de kuil

Ome Hein zei: "Laten we hier niet langer blijven staan
Zand er over maar en alles is gedaan"
Toen Ome Gerrit dat hoorde, schreeuwde hij in doodsangst luid:
"Nog geen zand erover, ben je gek, haal mij nou eerst d'r uit!"
Hij kroop die kuil uit, stompte eerst een paar opzij
Toen werd het dra een reuze knokpartij
En 's avonds kwamen ze aangedaan
Wijl ze op geen benen konden staan
Van de begrafenis terug in de Jordaan