Toen ik op Neêrlands bergen stond,
Keek ik er het zeegat in.
Daar zag ik een scheepje zeilen,
Daar zaten drie ruitertjes in.
Een van de drie was naar m’n zin,
Een van de drie was naar m'n zin.

Het allerkleinste ruitertje,
Dat in dat scheepje zat,
Dat bood mij aan te drinken,
't Was koele wijn uit het vat. 
Het was van de beste die hij bezat
Het was van de beste die hij bezat. 

Ik bracht 't glaasje aan mijn mond,
En dronk het uit met steil.
Ik sprak mijn eerst dat ruitertje,
Hier hebt je een trouwring van mij
En daarmee min ik U vrij
En daarmee min ik U vrij

Wat zal ik met die trouwring doen,
Wat zal ik daarmee doen.
Gij zijt er een zedeloos dienstmaagd,
En ik een gravenzoon.
En wat zal ik daarmee doen,
 En wat zal ik daarmee doen.

Wilt gij mij dan  niet hebben,
't is goed er zijn er nog meer.
Dan ga ‘k in een klooster dienen.
Daar dien ik den lieve Heer.
En dan ziet je mij niet meer. 
En dan ziet je mij niet meer.