Als ik eens een clown kon zijn 
Midden in een eigen lichtstraal staan 
In een onbeschrijflijk mooi en vreemd costuum 
Met een marmeren gezicht
Waarin alleen mijn ogen spraken 
En duizend mensen om mij heen 
Een ademende duisternis
Die aan mijn voeten lag
Ik stond daar, wit in al die stilte 
En op mijn concertina zou ik dan 
Bijvoorbeeld La Paloma spelen