Hij stapt uit het rijtuig
Op het spitsuur van de metrolijn
Is één van de velen
Die vlug buiten willen zijn
Volgt gewoon de mensen
In de gangen met het neonlicht
Niemand spreekt, er heeft niet een
Een glimlach op't gezicht
't Lijkt hem in de ondergrond
Of er alle mensen dood zijn
Maar zonder zon of regen
Kan toch nergens leven zijn
Het gieren van de wielen op de sporen
Gaat verloren
Het dringt niet eens meer door tot hem
Hij hoort alleen haar stem

Hoe ze zei:
"Casey, 'k wil bij jou zoveel vergeten
Wie zegt mij
Dat ik jou daarom niet heb ontmoet
Kom, help mij
Verder dan waar ik nu ben gebleven"
Hoe ze zei:
"Casey, hier bij jou voel ik me goed"

Nog één roltrap verder
En daar wacht zijn laatste glas hem weer
Trachten er voorbij te gaan
Lukt geen enkele keer
Drinkt zonder te weten
Om hoe laat hij straks weer buitengaat
Want, wie alleen is heeft geen haast
Komt nooit ergens te laat
Maar de nasmaak leek nog nooit zo bitter
Als vanavond
Zou het slechte wijn
Of maar alleen ellende zijn
Maar straks zal hij niets meer voelen
Door 't bewustzijn weg te spoelen
Lijkt ze verder weg van hem
Die vrijheid in haar stem

Hoe ze zei:
"Casey, 'k wil alleen zijn in de regen,
Kom laat mij
Weggaan zonder meer, meer is er niet
Kom, help mij
Weer terug daar waar ik was gebleven"
Hoe ze zei:
"Casey, ach, ik weet het niet.."