Goedenavond, goedenavond, goedenavond
Goedenavond, nou u hoort het zeker wel,
Wij beginnen allereerst met goedenavond,
want wij doen het volgens een klassiek model.
Wij zijn net een hond van Pavlov:
zet je ons weer voor een zaal,
beginnen wij meteen te zingen:
Goedenavond allemaal!
Dat zijn wij al vijfendertig jaar gewend,
Goedenavond en wat fijn dat u er bent.

Goedenavond, goedenavond, goedenavond,
Zo’n programma is een strak gespannen boog
Na de opening komt er een conference
en halverwege een absurde dialoog.
En dan volgt er iets nostalgisch,
ja, dat ligt zo in de lijn,
En dat wordt vermoedelijk:
Ach zou die school er nog wel zijn
Kastanjebomen op het plein
De zware deur
Platen van ridders met een kruis
En van Goejanverwellesluis...
Dat kost geen moeite ook al worden we dement,
Goedenavond en wat fijn dat u er bent.

En dan ergens voor het einde,
komt een hartverscheurend lied
over iemand op de balkan,
die z’n eigen dorp beschiet.

En dan volgt de onvermijdelijke witz:
Er komt een man een kerkgebouw binnen, die ziet an de wand een kruis hangen met daarop een meneer, die denkt daar moet ik het mijne van weten, die roept Koster! Mag ik even weten wat deze meneer voorstelt?
Valt u niet iets op?
Nou ik zie dat ie bijzonder weinig aan heeft; alleen een lendendoek om
Valt u niet iets op aan zijn hoofd?
Ja hij heeft een doornenkroon op zijn hoofd
Valt u niet iets op aan zijn tanden?
Ach nu zie ik het hij heeft een dun wit draadje tussen zijn voortanden!
Precies! Het is de v'losser!

Nou u ziet het, u verveelt zich geen moment
Goedenavond, goedenavond, goedenavond
Goedenavond en wat fijn dat u er bent.