Doorheen de nacht


Eeuwig beukt de zee het strand
Op de top van de duin staart zij wezenloos naar de maan
Westenwind brengt herinnering  
Aan de woeste zee die haar liefde liet vergaan
Woorden , harde woorden
Ach kon zij die dag van toen nogmaals overdoen



	Doorheen de nacht, en verloren in tijd
	Woorden van spijt, te laat niets dat die pijn verzacht 
	En niemand die weet, wat er toen is gebeurd
Er is enkel de wind die treurt
Met stille klacht doorheen de nacht
Een eindeloze nacht



Eens was de geur van de zee
Een bron vol verwachting van hoop op een wederzien
Tot op die dag alleen aan het strand
De westenwind haar hart en ziel verlamd
Geen brief er was geen laatste brief
Als het zout van de zee is het pijn die diep in haar brandt


	
	Doorheen de nacht, en verloren in tijd
	Woorden van spijt, te laat niets dat die pijn verzacht 
	En niemand die weet, wat er toen is gebeurd
Er is enkel de wind die treurt
Met stille klacht doorheen de nacht
Een eindeloze nacht



	Doorheen de nacht, en verloren in tijd
	Woorden van spijt, te laat niets dat die pijn verzacht 
	En niemand die weet, wat er toen is gebeurd
Er is enkel de wind die treurt
Met stille klacht doorheen de nacht
Een eindeloze nacht