Ik loop als een schooier door weer en door wind, bij dag en tot diep in de nacht
Er is haast geen mens me wat vriend'lijk gezind, ik wordt door een ieder veracht
De dames en heren die gaan me voorbij, er zijn er die 'k goed heb gekend
Ze houden vol afschuw hun kleren opzij, uit angst voor zo'n schunnige vent

Refrein:
Maar onder mijn lompen, daar draag ik nog iets, waarmee ik de wereld tart
Daar klopt en daar leeft, daar leid en daar beeft, mijn fiere schooiers - hart

Er was eens een tijd, het is jaren gelee, dat ik niet zo'n verschoppeling was
Toen sneed me de wind door mijn kleren niet heen, toen drong er geen kou door mijn jas
Toen had ik een woning, toen kende ik geluk, toen had ik een vrouw en een kind
Opeens greep het noodlot ze weg met een ruk, wat ik toch zo teer had bemind

Refrein


Een krach op de beurs en mijn zaken failliet, aan flarden mijn hele bestaan
Een vriend die me hielp, ach die vond ik toen niet, ze lieten het noodlot begaan
En drie maanden later, toen greep 't mijn vrouw, ze hing veel te veel aan 't geld
'T was uit met haar liefde, 't was uit met haar trouw, ze was zo op weelde gesteld

Refrein