In het dal van de Taag, daar rijdt Pedro
op het smalle en wentelend pad
op zijn zwart krullend haar zijn sombrero
en hij fluit voor zich heen van zijn schat 
hoor zijn ezeltje loopt voor de wagen 
op de maat van zijn opgewekt lied
want hij dat z'n baas haar gaat vragen
wat zo'n ezeltje zo al niet ziet

ai ai ai ai ai
wat zo'n ezeltje zo al niet ziet
ai ai ai ai ai
wat zo'n ezeltje zo al niet ziet

In de dal van de Taag woont Maria
voor haar deur staat de ezel op wacht
maar daar achter die witte hacienda
wordt gefluisterd van liefde zo zacht
en de ezel kijkt om naar zijn wagen
welzo denkt hij dat valt me niet mee
want in plaats van m'n baas alle dagen
krijg ik er in de toekomst nu twee

ai ai ai ai ai
wat zo'n ezeltje zo al niet ziet
ai ai ai ai ai
wat zo'n ezeltje zo al niet ziet

In het dal van de Taag daar rijdt Pedro
op het smalle en wentelende pad
op zijn zwart krullend haar zijn sombrero
en naast hem zit Maria zijn schat
vele jaren zijn nu reeds verstreken
en het ezeltje trekt aan zijn vracht
dat had hij in die tijd wel bekeken
want die twee zijn vermeerderd tot acht

ai ai ai ai ai
wat zo'n ezeltje zo al niet ziet
ai ai ai ai ai
wat zo'n ezeltje zo al niet ziet
wat zo'n ezeltje zo al niet ziet
wat zo'n ezeltje zo al niet ziet
wat zo'n ezeltje zo al niet ziet