Het gebeurde in het westen in 1804
Vijf jongens overvielen overdag daar een bankier
Er volgde een gevecht er klonk een schot uit een geweer
De jongens vluchten met het geld en de bankier viel neer

Ze reden in paniek door de straten van de stad
Door de sherrif achtervolgd die hen haast te pakken had
Ze reden door als gekken, maar niet meer al te lang
Want ze werden vast genomen en vervoerd naar het gevang

Ze zaten daar gevangen, ze kwamen nooit meer vrij
Werden ze gehangen of had men medelij?
Ze zouden de wereld van buiten nooit meer zien
Het was het lot van de vijf jongens in celblok nummer 10

Na weken zitten wachten kwam eindelijk het proces
Een advocaat vocht voor de jongens, maar helaas zonder succes
Het oordeel dat werd hangen en ze namen een besluit
Ze wisten nog niet hoe, maar ze moesten hier gauw uit

Ze werkten met z´n vijfen nachten aan een plan
Ze hadden nog twee weken en ze zeiden „ja het kan“
Ze groeven toen een tunnel heel voorzichtig dag en nacht
Altijd vier man aan het werk en eentje stond op wacht

Maar ze zaten nog gevangen en ze waren nog niet vrij
Men wilde ze gaan hangen, men had geen medelij
Zouden ze de wereld van buiten nog ooit zien?
Het was ´t lot van de vijf jongens in celblok nummer 10

Toen kwam de laatste avond, het eindpunt was in zicht
Ze konden zo naar buiten, maar het was nog iets te licht
Ze waren net op tijd met hun geploeter en gezwoeg
Want de dag dat ze gehangen werden was al morgenvroeg

Nog een paar minuten wachten en dan waren ze weer vrij
Maar opeens hoorden ze voetstappen, ze kwamen dichterbij
De deur die werd geopend en daar stond de directeur
Hij zei; Jongens, ´t is niet morgen maar vandaag al jullie beurt

Ze zaten daar gevangen, ze kwamen nooit meer vrij
Ze werden opgehangen men had geen medelij
Ze zouden de wereld van buiten nooit meer zien
Het was het lot van de vijf jongens in celblok nummer 10