Ik loop alleen door de Jordaan,
en hoor de Westertoren slaan.
Mijn Mokum is opeens veranderd, 
wat zo mooi leek is voorbij.
Nog even naar het stamcafe,
alleen en niet meer met zijn twee.
Jou plaats aan de bar is nu vrij.

Eenzaam in Amsterdam,
waar jij eens in mijn leven kwam,
drink ik 't zelfde glaasje bier,
en denk, “was jij maar even hier”
Eenzaam bij iedereen,
die vraagt, “Waarom ben jij alleen”
Het leek zo onafscheidelijk,
helaas, het was maar tijdelijk.

We hadden zoveel dingen samen,
jouw eerste kus die ik daar kreeg.
Die zelfde kroeg waar wij toen kwamen,
lijkt nu zo somber en zo leeg.

Eenzaam op dit moment,
zit ik als een verslagen vent.
De kastelein die proost met mij,
maar jij bent er niet bij.

Ik denk nog vaak aan jou terug,
misschien ging alles wel te vlug.
Gevoelens moet je niet forceren,
dat ontdekte ik te laat.
Al zei je 't mij ook keer op keer,
pas nu besef ik des te meer.
Dat vriendschap door liefde vergaat.

Eenzaam in Amsterdam,
waar jij eens in mijn leven kwam,
drink ik 't zelfde glaasje bier,
en denk, “was jij maar even hier”
Eenzaam bij iedereen,
die vraagt, “Waarom ben jij alleen”
Het leek zo onafscheidelijk,
helaas, het was maar tijdelijk.

We hadden zoveel dingen samen,
jouw eerste kus die ik daar kreeg.
Die zelfde kroeg waar wij toen kwamen,
lijkt nu zo somber en zo leeg.

Eenzaam op dit moment,
zit ik als een verslagen vent.
De kastelein die proost met mij,
maar jij bent er niet bij.


Eenzaam op dit moment,
zit ik als een verslagen vent.
De kastelein die proost met mij,
maar jij bent er niet bij.
Maar jij bent er niet bij.