refr.:
 Oh heideroosje, wat ben je mooi,
 Oh heideroosje, in je lentetooi,
 Ik pluk dit roosje en geef het jou,
 M'n heideroosje, schenk jij je hartje gauw.

Op de groene heide door 't mulle witte zand,
Wandelt blijgezind een jeugdig paartje hand in hand,
Vriendelijk schijnt het zonlicht en verwarmd het jong geluk,
Daar plukt hij een roosje en meteen zingt hij verrukt.

refr.

Schemering daalt, de heide glanst, in 't licht der zilveren maan,
Als de twee geliefden weer gelukkig huiswaarts gaan,
Heideroosjes' hartje is vol vreudge oh zo luid,
Als de jonge man haar innig in z'n armen sluit.

Oh heideroosje, nu ben je blij,
Oh heideroosje, maar ook nooit meer vrij,
Want voor dat roosje, dat ik je gaf,
M'n heideroosje, stond jij je hartje af.

Want voor dat roosje, dat ik je gaf,
M'n heideroosje, stond jij je hartje af.