De schepen van het Ij, drijven in een droom voorbij
vervagen in de nevel van de tijden ver voorbij
Mannen zwaaien naar de kade terwijl de eeuwen traag verglijden
Op de schepen van het IJ, de schepen van het IJ

De mannen wisten niet wat hen te wachten stond
voorbij de evenaar en voorbij de horizon
De zee die nam, de zee die gaf
de wereld rond of een zeemansgraf
op de schepen van het IJ, de schepen van het IJ

Voorbij, het leven op het water,
Voorbij, de schepen van het IJ
Voorbij, die haven met getijden
Voorbij, de schepen van het IJ

Ze komen niet meer terug, vervagen in de mist
De tijden weleer, van heimwee naar nooit meer
Ze nemen hun verhalen mee, geheimen van de eeuwigheid
Op de schepen van het IJ, de schepen van het IJ

Voorbij, het leven op het water,
Voorbij, de schepen van het IJ
Voorbij, die haven met getijden
Voorbij, de schepen van het IJ

Voorbij, het leven op het water
Voorbij, de schepen van het IJ