Het dorp waarin ik woonde daar stroomde een rivier
Gevangen tussen dijken als een opstandig dier
Daarachter lag de polder, drie meter naar benee
Daar stonden boerderijen en daar graasde het vee

Ik staarde naar je water, die eindeloze stroom
Soms woest en onverzetbaar, dan weer stroperig en loom
soms hoorde je geluiden van geesten uit het riet
zij vielen in je armen en ze overleefden niet

Als kind dacht ik de Amstel, de Amstel is een vrouw
Zo een waarvoor ik val en zo een waarvan ik hou
Maar de tijd heeft me ingehaald en het doet me soms verdriet
Iedereen wordt ouder, alleen jij verandert niet

Ik fietste op je dijken, de wind maakte me moe
Je fluisterde mijn naam en je trok me naar je toe
Soms zie ik je weer stromen door het modderige veen
Dan is het net als vroeger en dan zijn we samen een

Als kind dacht ik de Amstel, de Amstel is een vrouw
Zo een waarvoor ik val en zo een waarvan ik hou
Maar de tijd heeft me ingehaald en het doet me soms verdriet
Iedereen wordt ouder, alleen jij verandert niet

Als kind dacht ik de Amstel, de Amstel is een vrouw
Zo een waarvoor ik val en zo een waarvan ik hou
Maar de tijd heeft me ingehaald en het doet me soms verdriet
Iedereen wordt ouder, alleen jij verandert niet
Iedereen wordt ouder, alleen jij verandert niet
Iedereen wordt ouder, alleen jij verandert niet