Geef me iets te geloven
Een streepje licht een kleine kier
De deur viel dicht en nu is het stil
Nu is het stil
Geef me iets om te geloven
In de kelder klonk een echo van de zomer en nu is het stil
Nu is het stil

Met stof op mijn tong fluit ik mijn laatste melodie
De zon viel uit mijn handen
Het donker was nog nooit zo duister
En ik sta hier en nu is het stil

Ik zie het nog heel goed voor me
De lach op mijn lippen, de sproeten
Beelden vervagen en mijn hart doet pijn
Mijn hart doet pijn
Zo zonder zomer
Zo zonder kleren
In de ogen van mijn vader
Zie ik hoe de droom uiteenvalt op het marmer en nu is het stil
Nu is het stil

Geef me iets om te geloven
Avonturen om de hoek
Ik zwerf door de steden ik vind het niet
Ik vind het niet
Hier in de duinen bind ik mijn vleugels om
Want in het maanlicht zie je de zon