Het was een lieve stille wereld
Dat kleine landje aan de zee
Het was een boek van honderd liedjes
En wie nog zingen kon zong mee

Het ruisde, schitterde en klepte
Vol van hojo en lieve lust
En het riep van louter vreugd victorie
Om malse wei en smalle kust

Het was een land van ferme jongens
Met koele vuist en rappe hand
Die steeds hun beste krachten wijdden
Aan koningin en vaderland

Het is verdwenen in de verte
Met angelus en avondrood
En met m'n wagen volgeladen
En het is bijna, bijna dood

Hoe zachtkens gleed daar in ons bootje
Hoe zuiver klonk het hoorngeschal
Hoe eenzaam dwaalde er de herder
In 't groene dal, in 't stille dal

Daar was het goed om in te leven
Daar kwam geen vijand ons te na
Daar lag een kussentje van varen
In ieder bosch met s c h

Daar landden scheepjes in de haven
En iedere jongen wilde mee
En Hollands vlag dat was hun glorie
Aan verre kust en smalle ree

Dat was het land van melk en boter
Van fier maar klein en daden groot
Dat Holland wilden we altijd houden
En het is bijna, bijna dood

Het was een lieve stille wereld
Dat kleine landje aan de zee
Waarin de hoorn des herders schalde
En het karretje op de zandweg ree'

Het was het land der vaderen zonen
En 't volkje dat z'n erfdeel was
Van zessen klaar en welgeschapen
Trokken d'rop uit met flinke pas

Want het had Neerlands bloed in d'aderen
En wij, wij werden vast niet moe
En zelfs de koning van Hispanje
Kwam aan die dierb'ren grond niet toe

Het is verdwenen in de verte
Met koetje stoeit en zilvervloot
Verdwenen achter gindse heuvel
En het is bijna, bijna dood